Bütün gün mırıldadım, aklımda sadece 2 şarkı vardı ve bütün gün ikisi döndüler durdular beynimde.
İçimden tüm gitar efektlerini yapabiliyomuşum meğer, deneyin sizde.
Azğımla ama hiç ses çıkarmadan, diririrrirrü ve lililililüüüüü şeklinde çaldım durdum gitarları. Parçalardan biri Yavuz Çetin' in " Fanki Tonki Zonki" si ve diğeri de Stevie Ray Vaughan' ın "Pride and Joy" u.
Hatta yolda otobüste bile çalıyodum, virtüözüm ben.
Eve gelince lem dedim kendi kendime "acaba nasıl çaldım?".
Üşenmedim dinledim, nerdeyse birebir çalmışım.
Buda bööle bişey işte...